خود را به درمانگر برسان

خود را به درمانگر برسان

در این روزگار زنگار گرفته که رنگ، بو و مزه زندگی دچار تغییراتی بس عجیب گشته، ما همدیگر را به ناراستی و نادرستی متهم می کنیم و از این واقعیت بی خبریم که همه ما در گردابی کشنده گرفتار آمده ایم و همچون شناوری در آب که با ریتم و هارمونی مسیر رودخانه ای را می پیمود اما در آن گرداب دچار روزمرگی گشته و می رود تا لحظاتی دیگر فرو رود در آنچه نمی داند به کجا ختم می شود. 

هر کس دیگری را به بی سوادی و نفهمی متهم می سازد و خود را دانا و درستکار می پندارد. 

گویی در این غفلتکده کسی را یارای دیدن خویش نیست و چشمان بیرون و درونش تنها برای رصد دیگران به کار می آید. 

جنبنده ای نمی بینم که دود را قبل از برافروختن آتش به دیگران نشان دهد و هنر این جماعت این شد که بگویند این دود است پس آتش هم هست. 

فداکاری را همچون جانمازی که وقت نماز نیست اکنون به کناری نهاده ایم و غافلیم از اینکه نماز زمان ندارد، هرگاه نیاز داشته ای به خالق، وقت نماز است. 

و کیست که انکار کند همه ما اکنون به خالق بیش از هر زمان دیگری نیازمندیم؟ 

اگر نیازمندیم که هستیم پس آنگاه باید جانماز را پهن کنیم و به سجده درافتیم و از او بخواهیم دوا کند درد هایی را که خود مسبب آنها هستیم. 

بیمار اگر درمانگر بود که غمی نبود. 

البته بیمار گاهی درمانگر خود نیز هست. 

آن زمانی که تصمیم می گیرد سراسیمه خود را به درمانگر برساند. 

همان هنگام می توان گفت که بیمار گامی برای درمان خویش برداشته است. 

پس وقت را از دست ندهیم و بجای درشت نمایی بیماریهای همدیگر خود را به درمانگر واقعی مان برسانیم. 

که اگر حالا به فکر نباشیم، لحظه ای دیگر دیر است. 

می دانی دیر است یعنی چه؟ 

دیر است یعنی دیگر رفتن نزد درمانگر بی فایده است چون بیماری ما را از پا در خواهد آورد. 

می دانی یعنی چه؟ 

یعنی دیگر وجود نخواهی داشت که وجودت را هر چند ناقص به رخ دیگران بکشی. 

می دانی یعنی چه؟ 

یعنی درنگ نکن و خود را درمان کن. 

خود را درمان کن تا شاید دیگران تفاوت شخص درمان یافته را از بیمار تشخیص دهند. 

وقتی خود بیماری چگونه می توانی...!!! 

کمی خود را بساز. 

بساز تا دیگران را نیز به ساختن خویش تشویق نمایی. 

چه می گویی؟ 

می گویی توان آن را نداری؟ 

کمک می خواهی؟ 

کار دشواری نیست. 

خودت را به درمانگر برسان، باقی ماجرا خود پیش خواهد آمد. 

البته ماجرایی نیکو. 

خود را به درمانگر برسان